مقایسه تأثیر هورمون درمانی جای‎گزینی و فنون آرام‎سازی بر پیامد اختلال‎های وازوموتور یائسگی

چکیده زمینه : اختلال‎های وازوموتور به‎طور معمول با پیامدهایی چون سردرد، اختلال خواب و غیره همراه هستند که به‎طور دقیق نمی‎توان آنها را به تغییرات هورمونی ایجاد شده در دوران یائسگی نسبت داد. هدف : مطالعه به‎منظور تأثیر هورمون درمانی و فنون آرام سازی بر پیامد اختلال‎های وازوموتور یائسگی انجام شد. مواد و روش‎ها : در این مطالعه نیمه تجربی که در سال 1383 انجام شد، 90 نفر از زنان یائسه شهر زنجان که از علائم وازوموتور رنج می‎بردند و به مطب‎های خصوصی متخصصان زنان و زایمان یا ماماها مراجعه کردند، به‎طور آسان انتخاب و سپس به صورت تصادفی در سه گروه هورمون درمانی جای‎گزینی، فنون آرام‎سازی و شاهد قرار گرفتند. ابزار گرد آوری داده‎ها پرسش‎نامه بود که به‎روش مصاحبه قبل و بعد از مداخله تکمیل شد و داده‎ها با آزمون‎های آماری تی، مجذور کای، تی زوج و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته‎ها : تمرین‎های آرام‎سازی و هورمون درمانی هر دو سبب کاهش شدت علائم وازوموتور (سردرد، اختلال خواب، افسردگی، تحریک پذیری و اضطراب) نسبت به قبل از درمان شدند که این اختلاف در مقطع بعد از درمان بین گروه‎های آرام سازی و هورمون درمانی با گروه شاهد از نظر آماری معنی‎دار بود (05/0p<). البته آرام سازی در کاهش شدت افسردگی مؤثرتر بود. نتیجه‎گیری : براساس یافته‎ها، به‎نظر می‎رسد هورمون درمانی و فنون آرام سازی هر دو از درمان‎های مؤثر بر پیامد اختلال‎های وازوموتور هستند، ولی آرام سازی در کاهش شدت افسردگی مؤثرتر است.